REFLEXIÓNS DUNHA MESTRA CON VOCACIÓN QUE ÁS VECES SE SINTE TRATADA CON POUCA EDUCACIÓN.

Isto é o que me gusta facer. (Grazas Lola por sacarme a foto)

E así é como me sinto na aula (imaxe tomada do blog de Manu Velasco)

Dito esto, e sendo este o terceiro curso que compartimos no mesmo barco ( mais ou menos), penso que debería sobrar dicir que me gusta o meu traballo e o desfruto, e que aínda que non sempre estemos dacordo, SEMPRE que vos aconsello móveme O MELLOR PARA OS NEN@S.

Refírome a consellos que non me cansarei de repetir tales como:

- As rutinas diarias son para os nen@s o que as paredes son para unha casa. Dalles fronteiras e dimensións á súa vida, dalles seguridade. Ningún neno se sinte cómodo nunha situación na que non sabe qué esperar.  Por iso a importancia de asistir regularmente á escola de xeito puntual. A puntualidade é unha mostra de respecto polos demáis, posto que a impuntualidade de algúns afecta a todo o grupo. Xa vos dixen que deixei de contar o conto a primeira hora por ese motivo, ter que interrompelo continuamente perdendo a atención dos cativos.

- A puntualidade non é só á entrada, tamén á saída, pois para os nen@s que teñen que esperar e ven como @s outr@s marchan, ista situación é motivo de inseguridade.

- A asitencia regular á escola axuda aos cativos destas idades a axustarse a un horario de clase e aprender os seus procesos e rutinas diarias, facilitándolles a organización da súa vida académica presente e futura. Por iso a importancia de non faltar á escola, e aproveito para lembrarvos xustificar as faltas.

- Os adultos somos modelos de comportamento para os nen|@s. A familia xoga un papel fundamental nos primeiros anos dos nen@s, xa que moitos dos hábitos, costumes, normas, etc que se adquiren na familia acompáñanos ao longo de toda a vida.  O aprendizaxe destos, teñen moitas veces unha proxección inmediata na aula e no trato dos cativ@s cos seus compañeiros. ( Por exemplo, se nos ven mentir el@s vano facer, se nos ven berrar el@s vano reproducir, etc). Por iso, se queremos que a súa integración social sexa exitosa, debemos ser modelos o máis exemplares posibles.

- A importancia de poñer normas e límites que @s axuden a medrar de xeito responsable, posto que temos a obriga de axudalos no seu desenvolvemento moral, a saber o que está ben e o que está mal e a relacionarse de xeito positivo e saber convivir e vivir en sociedade.

Unha vez lembrada toda a miña "matraca" que xa me escoitáchedes moitas veces, gustaríame repetir unha vez máis que TODO O DIGO PENSANDO NO MELLOR PARA OS CATIVOS,  aos que a estas alturas da pelicula teño xa un cariño especial, e que cando vos aconsello ou vos lembro algo, aínda que non estedes dacordo, non debedes esquecer que estades nun CENTRO EDUCATIVO, e non se debe contestar: " Jod. . .r tía, no me alteres ".

Grazas pola vosa colaboración.

P.D. A petición de meu pai, que me lé todas as semanas, non puxen o "taco" enteiro e puxen puntos suspensivos. 

Bicos.